Erve Pasman: Een Tijdloos Boerderijtje in Haaksbergen

Het Bewaren van een Stukje Geschiedenis

Het is zo'n dag dat alles koud en nat is. Zo'n dag dat je je niet kunt voorstellen dat je het zonder verwarming moet doen. Op Erve Pasman in het buitengebied van Haaksbergen is er meer niet dan wel. Geen warme keuken, geen koelkast met vriesvak, laat staan een vaatwasser. Toch maakt juist dat het boerderijtje een van de meest bijzondere in de wijde omgeving. 'Dit mag niet verloren gaan.'

Een Verzonken Verleden

De grond is zompig. De eeuwenoude linde voor het boerderijtje mag dan ooit zijn geplant omdat hij veel water nodig heeft, vandaag kan hij het nat niet aan. 'Je bouwde de boerderij op de slechtste plek', zegt Willemien Beumers. Ze wijst naar de hoog gelegen akker iets verderop. 'Vruchtbare esgrond. Je moet het hebben van het land, hè. Daar zet je geen woning neer.' 74 is ze nu, maar ze kan zich nog goed herinneren hoe ze als meisje binnenliep bij oma Minke in de keuken. Ze wijst op een rieten stoel tegen de witgekalkte lemen wand. 'Daar zat ze vaak, dicht bij de haard'.

Koken op de Kachel

De hoge schouw met zijn antieke tegeltjes biedt ruimte om turf te stapelen. Turf dat haar vader ieder jaar mocht steken op 'zijn' plekje in het Haaksbergerveen. Turf waarmee de kachel in de winter brandend werd gehouden. Als dat op was, werd er gestookt op eierkolen. In de kit naast de kachel zit nog een restje. De potkachel, waarop ook het eten werd klaargemaakt. De vaat werd gedaan op dezelfde ronde tafel waaraan werd gegeten. 'Vind je de tafel laag? De mensen waren vroeger een stuk kleiner.'

Museumboerderij van Groot Belang

Ooit werd de boerderij gebouwd als los hoes, waar mensen en vee samen onder een dak leefden. Geen elektriciteit, geen stromend water. Nu is Willemien Beumers-Diepemaat de eigenaar. Ze heeft alles gelaten zoals het was. 'Ik hoefde van mijn vader niet te beloven dat ik het voor de eeuwigheid zou bewaren, hij hoopte het wel. Wij hadden vroeger armoe en hebben nooit iets verkocht.' Het is bijzonder. Dat vindt Willemien ook. Ze is al meer dan twintig jaar bezig om voor elkaar te krijgen dat Erve Pasman een museumboerderij wordt.

Willemien Beumers-Diepemaat en haar man Harry zijn al jaren bezig om Erve Pasman in ere te herstellen. Ze hebben met de gemeente samengewerkt om een woning te bouwen voor de opbrengst die Erve Pasman ten goede zal komen. 'We hebben het eeuwige leven niet'.